Pracodawca.pl

Tak uznał Trybunał Konstytucyjny w wydanym 8 lipca br. wyroku. Dotyczy to różnego rodzaju pozapłacowych świadczeń, takich jak: dodatkowe ubezpieczenia dla pracowników (np. OC lub na życie), pakiety medyczne, imprezy integracyjne oraz inne dodatkowe świadczenia (np. transport dla pracowników do zakładu pracy).

Przy czym wątpliwości nie budził fakt, że świadczenia te są opodatkowane, gdyż o tym stanowią wprost przepisy podatkowe, określając jednocześnie sposób ustalania ich równowartości. Problem polegał na tym, że nie zawsze i nie każdy pracownik korzysta z oferowanych przez pracodawcę świadczeń lub korzysta, ale nie w pełnym zakresie.

Trybunał nie podzielił tych wątpliwości i uznał sporne przepisy za zgodne z Konstytucją. Wskazał przy tym, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia (w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych) są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”. Bez tego elementu realnego zatrudniony nie uzyskuje przychodu. Tym bardziej, że bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia nie ma podstaw do określenia jego wysokości.

Zdaniem TK przychodem mogą być takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w interesie pracownika, a nie w interesie pracodawcy,
3. przyniosły pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (co oznacza, że nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów – np. dla klientów pracodawcy).

Jeżeli tak są ukształtowane świadczenia pracodawcy, to po stronie pracownika pojawia się indywidualny przychód i nie można mówić o niezgodności z konstytucją opodatkowania takich świadczeń.

Agata Lankamer-Prasołek

świadczenia pozapłacowe